De wijkverpleegkundige als 'matchmaker' in kwaliteit van leven

Frank: "Ik kwam bij een dame die erg hulpbehoevend is, maar ook zorgmijdend is. Ze wil zo lang mogelijk thuis blijven wonen, omdat zij samen met haar hondje wil blijven leven en gezamenlijk kunnen zij nergens terecht. Veel praktische zaken lukken niet meer, zoals het doen van de afwas en lichte tuinwerkzaamheden. Ook is mevrouw erg eenzaam, maar dat heeft zij ervoor over om samen met haar hondje te kunnen blijven wonen. Tegelijkertijd kwam ik bij een andere zorgvrager en hij miste een invulling van de dag. Hij heeft een lange tijd voor zijn moeder gezorgd, maar doordat zij is overleden zocht hij naar een doel en eigenlijk naar meer betekenis in zijn leven."

Meer kwaliteit van leven

Frank kwam op een idee: "Toen ik beide verhalen had gehoord, dacht ik dat dit weleens een match zou kunnen zijn. Vanuit anonimiteit heb ik aan beide zorgvragers het verhaal verteld en aangegeven dat zij mogelijk wat voor elkaar kunnen betekenen. Zodat de kwaliteit van leven voor hen beiden verhoogd kan worden. Beiden stonden hiervoor open en volgde vorig jaar een kennismakingsgesprek waar ik zelf bij aanwezig was. Dat bleek een goede zet, eigenlijk klikte het vanaf het begin erg goed."

Meneer: "Toen Frank met de vraag kwam werd ik er eigenlijk een beetje door overvallen en dacht eerst, hoe kan ik hier nu aan bijdragen? Maar het blijkt dat iemand door af en toe een gesprekje al heel erg kan opbloeien, en het blijkt: ik ook. Na het overlijden van mijn moeder vond ik het moeilijk weer zo nauw verwant aan iemand te worden, maar ik kijk nu altijd uit naar de gesprekken die we hebben. We hebben weleens meningsverschillen, maar ze weet me altijd te pakken en we hebben altijd iets te vertellen. We hebben nog steeds regelmatig contact, ook al is mevrouw nu een heel eind verderop gaan wonen."

Mevrouw: "Frank wilde plakken, zo zag en noemde ik dat. In eerste instantie had ik daar niet zoveel zin in: ik ben graag op mezelf. Maar ik voelde me ook eenzaam, dus ik heb het toch een kans gegeven en het was meteen ontzettend leuk. In het begin noemde ik meneer altijd mijn aangeplakte vriend, daar moest ik wel om grinniken. Ik vind het een ontzettend aardige man en keek altijd uit naar de gezellige uren die we samen doorbrachten. Hij is ook enorm zorgzaam en wil me overal bij helpen. Bovendien is hij stapelgek op mijn hondje Prins. Om met Prins te kunnen blijven wonen, ben ik onlangs verhuisd. Ik woon nu in dezelfde stad als mijn zus, die voor Prins kan zorgen. Dat is heel fijn, maar tegelijkertijd mis ik meneer best wel en vind ik het jammer dat we zo ver uit elkaar wonen. We hebben nu telefonisch contact. Soms hebben we serieuze gesprekken en soms praten we over ditjes en datjes: we kunnen alle kanten op. We delen dezelfde ideeën en hebben veel aan elkaar."

Buddy's

Deze vriendschappelijke klik is precies waar Frank op hoopte. "Het resultaat is dat zij elke week fysiek een afspraak hadden en nu nog een aantal keer per week bellen. Zij hebben een buddy in elkaar gevonden, waarbij hun behoefte beter wordt vervuld. Mevrouw woont nu aan de andere kant van het land, maar zij hebben nog steeds contact. Ik ben ervan overtuigd dat we door mensen aan elkaar te verbinden waar het kan, hen echt verder kunnen helpen. Én dat het positieve effecten heeft op de kwaliteit van leven en daarmee ook op hun (mentale) gezondheid."