Veiligheid en rust op Den Ooiman

De waarde van vaste gezichten

Mevrouw Kranendonk komt uit Rotterdam en krijgt al ruim twintig jaar wekelijks een infuus dat wordt voorgeschreven door het Erasmus MC en dat wordt toegediend door een extern bedrijf. Ook nu ze op Den Ooiman woont, komt elke week dezelfde verpleegkundige vanuit dat bedrijf langs voor het infuus. Omdat Sensire deze specialistische zorg ook kan leveren, wordt gekeken of Sensire dit kan overnemen. Mevrouw kijkt hier echter nog niet direct naar uit: "Ik vind het een fantastische mogelijkheid dat ik hier de voor mij bekende infuuszorg kan blijven ontvangen. Ik zie namelijk elke week dezelfde persoon en had ook jarenlang een vaste neuroloog."

Als een nachtlampje

Mevrouw stond niet te springen om naar Den Ooiman te verhuizen en samen te leven met mensen die je niet zelf hebt uitgekozen, maar heeft hier uiteindelijk ook iets teruggevonden wat ze thuis was kwijtgeraakt: "Thuis had ik veel stress. Op Den Ooiman heb ik rust teruggevonden. En ook veiligheid. Ik woonde alleen in een groot huis en alle buurtbewoners waren een stuk ouder dan ik. Tachtigjarigen zouden mij dan te hulp moeten schieten. Dat wordt 'm niet. Hier is in de nacht altijd een zorgprofessional aanwezig die ik ken. Dat geeft een veilig gevoel. Het werkt als een nachtlampje."

Gelijkwaardig contact

Ondanks de pijnpunten die mevrouw Kranendonk ervaart in de zorg en in haar leven, is ze niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten: "Ik volg de actualiteit graag en vind het mateloos leuk en interessant wat er gebeurt binnen de zorg en binnen Sensire. Zelf ben ik docent geweest in gezondheidskunde. Ik doe mijn best een band op te bouwen met de zorgprofessionals en hen te leren kennen, zodat er gelijkwaardigheid ontstaat. Zij weten namelijk alles van mij, maar ik weet van hen anders alleen hun voornaam. Ik geniet vooral van de stagiaires. Ze komen binnen als ongemakkelijke jongeren en in een jaar tijd zie je dat ze zich ontwikkelen tot zelfstandig werkende mensen. Dat vind ik zó leuk. Ik vraag ze altijd hoe hun opleiding is."

Eigen regie voorop

Ook op andere manieren neemt mevrouw het heft graag in eigen hand: "Ik volg mijn eigen structuur en schema's en dat kan hier gelukkig ook. Ik heb hier ook iets staan dat ik uit de krant heb geknipt. 'Ik moet helemaal niks', staat er. Door mijn levenservaring ben ik in staat zelf de regie te pakken en weet ik hoe ik moet reageren. Tijdens de persoonlijke verzorging staan de zorgprofessionals bijvoorbeeld weleens met elkaar te overleggen in de deuropening. Dan zeg ik: 'Misschien kun je even wat over me heen leggen?' Zo leren ze van mij en andersom leer ik ook van hen."