In 1973 begon het avontuur in de zorg voor Maria Wassing en hiermee is zij dit jaar dus 50 jaar in dienst bij Sensire (en haar voorgangers). In al die 50 jaren waarin Maria werkte als Gezinshelpster, Gezinsverzorgende en later Verzorgende van ouderen bleef één ding altijd het belangrijkste: “Mensen hun regie (terug) geven én gewoon - en soms even niets anders - een luisterend oor bieden.”
Maria was 14 jaar toen ze de zorg in wilde gaan. “Mijn schoonzus zat destijds in de zorg en dat leek mij ook wel wat. Ik wilde nabij mensen zijn en wat voor mensen betekenen. Ik was eerst Gezinshelpster, waarvoor ik een opleiding tot ‘Helpende’ heb gedaan. Vanuit de organisatie die toen ‘gewoon’ ‘Gezinszorg’ heette in Zeddam werd ik naar een leergezin gestuurd. Daar leerde ik hoe je een huishouden voert; wassen, strijken, alles klaarzetten voor het eten, kinderen verzorgen, poetsen maar ook de aandacht voor uitstapjes en andere leuke dingen doen. Ik heb hier echt van genoten.”
Later, toen Maria oud genoeg was om de opleiding tot Gezinsverzorgster af te ronden begon het ‘echte werk’. “Ik werkte bij gezinnen, met name bij gezinnen waar de moeder ziek of overleden was; ik kreeg hierdoor snel veel verantwoordelijkheid en zo voelde dat ook. Op 17-jarige leeftijd zorgde ik al voor een gezin. Soms 3 maanden, soms een half jaar en af en toe ook wel een jaar lang. Mijn taken voor deze gezinnen waren de taken van een moeder in die tijd: zorgen voor het eten, de was doen, poetsen van het huis, spelen met de kinderen, naar het consultatiebureau of met een kind naar de dokter. Maar ook hielp ik mensen, vooral moeders, weer regie te krijgen op hun leven. Zo hielp ik een moeder van haar straatvrees af te komen. Toen dat lukte, was ik erg trots.”
En zo ging Maria van gezin naar gezin. En ondertussen wisselde de naam van de organisaties waarvoor ze werkte in de tijd regelmatig. "Van ‘Hameland’ naar ‘Hameland van Nispenhof’ en toen kwam de naam ‘Sensire’ in 2000.”
In de loop van de tijd veranderde de zorg. “De gezinsverzorging werd opgeheven en de wijkzorg werd ingevoerd. De zorg ontwikkelde zich toen langzaam maar zeker verder. Een hele dag voor een gezin zorgen was niet meer aan de orde, de focus kwam meer bij de persoonlijke zorg voor een individuele klant te liggen. Mijn werk bestond steeds meer uit mensen te ondersteunen om zelfredzaam te blijven: zelf douchen, aankleden en zelf medicijnen innemen bijvoorbeeld. Ik had hierdoor niet meer de totale verantwoordelijkheid voor een gezin of de totale verantwoordelijkheid voor een klant. Het gaat nu meer om het ondersteunen van iemand in plaats van de gehele zorg op me te nemen. Het werken in de zorg werd daarom voor mij wat gemoedelijker, gezelliger en minder stressvol. Eigenlijk kreeg ik zelf meer vrijheid. Ik kon op mijn eigen manier de mensen een glimlach bezorgen. En om dat nog lang te mogen doen en bij te blijven in de zorg volgde ik een nieuwe opleiding tot Verzorgende in 2003. Ik leerde toen al dat ik altijd moet blijven leren tot op de dag van vandaag. Er verandert telkens wel iets in de zorg.”
Sensire staat op zijn zachtst gezegd ook nooit stil en loopt graag voorop in allerlei zorgontwikkelingen zoals zorginnovatie. Hoe heb je al die veranderingen doorstaan? “Ik huppelde eigenlijk van het een in het ander. Wat voor mij belangrijk is bleef altijd overeind staan: het helpen van mensen. En ondanks dat er in die 50 jaar veel is veranderd in werkwijze en technieken in de zorg, is er in de behoeften van klanten eigenlijk niets veranderd. Ik geef mensen hun regie (terug) én bied gewoon - en soms even niets anders - een luisterend oor. En daar wordt ik om gewaardeerd en daar ben ik dan weer dankbaar voor.”