​​De Grachten Promenade - Samen de zorg dragen, het kan en moet!

Michael: “Mijn moeder bleek uiteindelijk niet terug naar huis te kunnen. Maar mijn vader kon óók niet alleen blijven wonen. Voor mijn moeder hadden we de tijd om een andere woonruimte te vinden, maar voor mijn vader werd de zoektocht vanwege zijn dementie ineens acuut. We wilden heel graag dat ze bij elkaar zouden blijven, maar dat is bij twee ouders met een verschillende zorgvraag niet zo vanzelfsprekend.

Ik kwam in contact met Silke. Die zag kansen bij de Grachten Promenade voor de uiteenlopende zorgbehoeften. We zijn gaan praten en leerden daar over het concept van de afdeling en hoe zij zorgland Nederland voor ogen heeft. Het samenspel tussen professionals en naasten. We merkten als broers gelijk dat dit ons erg aansprak. Onze ouders zelf in huis nemen was niet haalbaar, maar niks bijdragen voelde ook niet goed. Binnen dit concept kunnen we toch voor ze blijven zorgen.

Eigen inbreng

Onze ouders hadden in Zutphen een rijk sociaal leven, dus dat ze in hun eigen stad kunnen blijven wonen is veel waard. Ze kwamen ook gelijk bekenden tegen in de Brasserie in het gebouw. Dat hielp voor mijn vader ook wel wat, die wilde eigenlijk liever niet weg thuis. Ze wonen hier nu enkele maanden, maar nog niet alle hobbels zijn genomen. Zo stuurt mijn moeder nog steeds mijn vader aan om haar te helpen, met aankleden bijvoorbeeld. Of naar het toilet gaan. Dat levert soms gevaarlijke situaties op, het valgevaar is groot. Maar thuis was dit ook zo, het risico is niet toegenomen wat dat betreft. Dat is wat wonen zoals thuis óók kan betekenen. Ook is mijn vader soms aan het dwalen, dan gaat hij binnen het gebouw op pad, maar weet hij de weg terug niet zo goed. Toch zijn we voorstander van de open deuren. Hij loopt echt niet in zeven sloten tegelijk.

Voor ons als broers was wel de vraag ‘hoever kunnen we zelf gaan om het personeel minder te belasten?’ Dat vonden we wel spannend. We wonen alle drie op minstens een uur rijden, dus het wringt soms wel. We helpen 2-3 keer in de week mee op de afdeling, koken, wassen, bewoners gezelschap houden. We zijn er dan een kleine dag. Dit kunnen we goed plannen, we gaan om en om. Lastiger is het als er door ziekte bijvoorbeeld een tekort aan personeel is in de avonden. Dan komt in de groepsapp van de naasten de vraag wie er kan bijspringen. Dat lukt ons helaas niet. Vaak komen dan naasten uit de buurt helpen.”

Samenwerking

“Het vangnet bij ziekte is nog wel een probleem”, geeft Michael aan. “Ook binnen Sensire zelf moet nu gekeken worden wat er nodig is om de afdeling goed te draaien. Het gaat te ver om de gaten die in de roosters vallen bij ons als families neer te leggen. We kunnen dat niet oplossen.”

Dat niet iedere professional op de locatie een zorgachtergrond heeft vinden Michael en zijn broers geen probleem. “Ik heb het geluk dat ik een partner heb die in de zorg werkt, ik schurk al 30 jaar tegen de zorg aan. Er worden ook adequaat cursussen gegeven rondom tilliften en dergelijke. Mensen worden bekwaam gemaakt. Wel schort het soms aan vaardigheden, kun je bijvoorbeeld van iedereen verwachten dat ze goed kunnen koken? Je krijgt al bijna subgroepen in het team van samenwerkers; mensen die houden van koken, koken vaker.”

All-inclusive systeem in de zorg

“Dat naasten hun avond ‘opgeven’ om te helpen vind ik best een opoffering, maar zo zit de wereld wel in elkaar op het moment. Ik denk dat we de ouderenzorg de afgelopen jaren tot een all-inclusive 4-sterrensysteem hebben verheven. Dat is niet meer houdbaar. We moeten echt veranderen. Dat is voor iedereen wennen, voor ons als familie, maar ook voor Sensire zelf. Het was bijvoorbeeld een zoektocht waar de medische verantwoordelijkheid voor mijn moeder gelegd kon worden. Gelukkig was de huisarts bereid deze verantwoordelijkheid te nemen. Het is met z’n allen zoeken hoe we zonder veel kaders een veilige omgeving kunnen creëren.”

Samenwerken

De naasten hebben onderling contact via een appgroep. In deze groep worden belangrijke zaken besproken. Michael: “de groep leert elkaar steeds beter kennen. Met de een heb je een betere klik dan met de ander. Sommigen zijn heel doortastend, die willen snel en veel. Een ander kijkt het liever even aan. Het is belangrijk dat we niet te veel naar Silke wijzen, maar het samen oplossen. Want we moeten het met elkáar doen. Ik heb daar alle vertrouwen in, het is en blijft een organisch proces. Als we maar eerlijk naar elkaar blijven, dat is het belangrijkst!